Οδυσσέως (Ελύτη) απάνθισμα

αθήνα    όμορφο φθινοπωρινό πρωινό Δευτέρας    τα κακά νέα:  δεύτερο φθινόπωρο μακριά από τα λουλούδια μου τα αγαπημένα     τους μαθητές μου     καταραμένη σύνταξη      τα καλά νέα: η ελευθερία     ο χρόνος να κάνεις ότι αγαπάς       αγαπάω  καφέ     και τα ήσυχα cafe της γειτονιάς      ειδικά εκείνα που σε ένα ράφι έχουν και δέκα βιβλία     έτσι ... μπας και ...  αγαπάω επίσης βιβλίο     διάλεξα ένα    το ξεφύλλισα για λίγο     σαν τη μέλισσα μάζεψα λίγο νέκταρ από δω     λίγο από εκεί     κι ύστερα είπα       να το μοιραστούμε  

• Των Βαϊων

η φωνή του γαϊδάρου ξημερώματα πάνω από τα μποστάνια       πόσα χρόνια      πόσους αιώνες
                                                                        

• Η κόρη που΄φερνε ο βοριάς

... έσπρωξα τη μικρή ξύλινη πόρτα και άναψα κερί   
    που μια ιδέα μου είχε γίνει αθάνατη ...                         

.... μ΄ένα τίποτα έζησα ...

• Τρεις φορές η αλήθεια

ώσπου τέλος ένιωσα      κι ας πα να μ΄ έλεγαν τρελό      πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος                                                                                                                                                                                         

• Το κόκκινο άλογο

δώσε φιλάκι του Χριστού στο πιο μικρό λουλούδι      πες να με θυμάται

•  Μικρή θάλασσα

κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών      κομμάτια πέτρες τα λόγια του Ηράκλειτου                                                                                                                                                                                    

• Κράττει

... που να το δώσω να το καταλάβουν οι πλειοψηφίες      πως η δύναμη μόνο σκοτώνει και πως 

   το σπουδαιότερο:     Η Άνοιξη και αυτή προϊόν του ανθρώπου είναι ...

• Θεόκτιστη

θέλει χάδι το χώμα      και ψιθύρισμα παρόμοιο με του καβαλάρη στο αυτί του αλόγου

• Τα δύο του κόσμου

σταθερά τα παμπάλαια πράγματα μεσ΄τα τωρινά μας επιβιούν

• Δώρο ασημένιο ποίημα

ξέρω πως είναι τίποτα όλα αυτά      και πως η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο        αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβική          που την αποκρυπτογραφείς μονάχα στους καιρούς της λύπης και της εξορίας

• από τη συλλογή: "Το Φωτόδεντρο και η Δέκατη τέταρτη Ομορφιά", 5η έκδοση, Ίκαρος, Αθήνα 1991

• ο τίτλος του άρθρου δανεικός     λίγες μέρες πριν φίλος καλός μου θύμισε το "Φυσικής Απάνθισμα" του Ρήγα Φεραίου και η γοητεία του πάνω μου δεν έχει περάσει ακόμα       σαν άρωμα καλό κρατάει ακόμα

• με στενοχωρεί το μονοτονικό      στην ποίηση ακόμα περισσότερο     αλλά υπόσχομαι      θα το βρω και θα το και θα το διορθώσω

να έχετε μια όμορφη μέρα

ας παραθέσουμε όμως και κάποια ακόμη 
από τα αγαπημένα μου αποφθέγματά του:

... αν δεν σου λείψει ένα κομμάτι ζωής, όνειρα μην περιμένεις ...

... μες το κενό θησαύριζα και τώρα πάλι

     μες τους θησαυρούς μένω κενός ...

... τόσο εύλογο, το Ακατανόητο ...

... και πολλά μέλλει να μάθεις, αν στο Ασήμαντο εμβαθύνεις ...

... αυτό που δίπλα μας μ΄απίθανες χειρονομίες δρά

    το Ασύλληπτο !

... χαράξου κάπου, με οποιονδήποτε τρόπο

    και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία ...

... όλα που θα μπορούσε ο άνθρωπος με μόχθο αφάνταστο ν΄αποσπάσει 

    από το Πλήρες και Άφθαρτο ...

... μια συναυλία που εδέησε να μεταβληθεί σε κήπο ...

... κι η φωνή της γης επαληθεύεται ήδη στα λουλούδια ...

... ο Νόμος που είμαι, δεν θα με υποτάξει ...

... φεύγω πάω κατευθείαν επάνω μου

     εκεί μακριά που βρίσκομαι ...

... οτιδήποτε θάναι προτιμότερο, παρά η αργή δολοφονία μου

     από το παρελθόν ...

... είναι πριν τον γνωρίσεις που αλλοιώνει ο θάνατος ...

... κρίμας κρίμας κόσμε

     σε εξουσιάζουν μέλλοντες νεκροί ...

... αν δεν στηρίξεις το ένα πόδι έξω από τη γη

   ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της ...